Şeffaf deniz atlarım ve bitmek bilmeyen sesim

Hiç unutmuyorum ben küçükken kafamın içinde sürekliliği olan ses vardı ve bazen o sesin durması zor olurdu... Dırıd dırıd dıırıııd dıııırıd dırıııııd delilik yada herhangi bir hastalık mı emin değilim ancak kendimi bildiğim yaşlarda babaannemlerin evinin odalarında oyun oynarken yada ortamdaki gerginlikten kendimce kaçıp saklanırken bu seslerim hep vardı.



Neden sonra kesildi bu sürekliliği olan sesim bilmiyorum yada bir başkası daha var mıdır acaba benim gibi bu sesleri yaşayan daha önce? Yaşadıysa bile acaba o da kaybetmiş midir sesini? Dediğim gibi, o sesler belki de benim küçücük dünyamda ki saklanma şeklimdi... Benim için çocukluğumun ilk yıllarının annem için ise gençliğinin en güzel yaşlarının diri diri gömüldüğü o evde annemin sessizliği karşısında belki de benim uydurduğum bir melodiydi, kim bilir...?

Son bir yıldır bu stresli zamanlarımda özellikle yalnız kaldığım anlarda bu sesi hatırladığımı farkettim. Çok enteresan. Yine aynı zaman döneminde gözlerimin önünde sürekli birşeyler uçuşurdu benim, hani böyle şeffaf tüycükler gibi, yünlü kazakların kirpiklerimiz takılan iplikçikleri gibi yada biraz daha çocukça adlandıracak olursak şeffaf deniz atları gibi. Şimdi siz bunları okuyunca ne düşünüyorsunuz çok merak ediyorum ama acaba hasta bi çocuk muydum diye ben bile düşünmeden edemedim.

Bilmek isterseniz ben bu sabah arabayla işe giderken yine o sesimi hatırladım. Dırıd dırıd dıırıııd dıııırıd dırıııııd ;))

İyi geceler.